Ik wil jou heel graag een compliment geven omdat je een echte osteopaat voor de ziel bent.
Net als hen voel je quasi meteen het onderscheid tussen oorzaak en gevolg, complexe uitstralingspijn of eenvoudige overbelasting.
Voorzichtig, zonder te bruuskeren, ga je naar de plek(ken) waar het pijn doet en kneed je zachtjes, niet te hard, maar zeker ook niet te zacht, totdat ogen plots open gaan.
Je ziet het waarschijnlijk letterlijk voor je gebeuren.
De doorbraak, het magische woord, de frank die valt, het licht aan het einde van een lange tunnel, een code die plots wordt gekraakt, de Aha-erlebnis, het domino-effect.
Net als een osteopaat lees je de lichaamstaal van de persoon die voor je zit.
Wanneer het mag, wieg je mee als bamboe; wanneer het moet, ben je een eik in een storm.
Jij houdt geen handjes vast maar je leidt wel de weg.
Een weg naar iets anders, maar de route laat je altijd open.

En dat verdient echt wel een compliment.

Dikke merci,
A.